STOP MAKING SENSE De tentoonstelling Stop Making Sense geeft een representatief beeld van de grote diversiteit aan schilderkunst uit de jaren tachtig. Natuurlijk ontbreken topwerken van onder meer René Daniëls, Marlene Dumas en Rob Scholte niet, maar ook wordt er in de tentoonstelling werk getoond dat zelden of lang niet meer te zien was, zoals het werk van Erik Andriesse, Peter Kantelberg en John van ‘t Slot. Bovendien wordt voor het eerst het werk Fame getoond dat Marlene Dumas in 1980 samen met Ton van Summeren maakte. Daarnaast worden schilderijen getoond van kunstenaars die minder bekend zijn maar waarvan het werk in het licht van deze presentatie een herwaardering krijgt, zoals van Bert Boogaard. Aan het einde van de jaren zeventig komt de schilderkunst weer uitbundig tot leven. Na een periode waarin minimale, conceptuele en formele kunst domineren, beginnen kunstenaars weer expressieve, persoonlijke en herkenbare voorstellingen te schilderen. Deze nieuwe schilderkunst manifesteert zich over de hele linie van de westerse beeldende kunst. De opvatting dat de kunst zich moest vernieuwen door één richtinggevende voorhoede verdwijnt. Alles mag en kan in de kunst van de jaren tachtig. Neo-expressionisme, neo-geo, neo-conceptueel, graffiti, transavanguardia, nieuw wild en pattern painting, het behoort allemaal tot het idioom van deze jaren. Jaren tachtig De jaren tachtig kenmerken zich door belangrijke maatschappelijke veranderingen. Idealisme maakt plaats voor pragmatisme, in het bestuur domineren zakelijkheid en het ‘poldermodel’ ontstaat. Het begint met crisis, grote werkeloosheid, krakersrellen, felle demonstraties, kernwapenwedloop, aids, no future en doemdenken. Dat verandert omstreeks het midden van het decennium. De economie herstelt zich en de tijd van de goed verdienende young urban professional breekt aan. De bom valt niet, wel de Berlijnse Muur. Stop Making Sense De schilders uit de jaren tachtig van de vorige eeuw zijn nog vrijwel niet vertegenwoordigd in de collectie van het Dordrechts Museum. Met Stop Making Sense wil het museum een enerverende periode van de hedendaagse schilderkunst verkennen en het resultaat gebruiken als een leidraad voor nieuwe aankopen in de komende jaren. De titel Stop Making Sense is afgeleid van de gelijknamige film die Jonathan Demme in 1983 maakte van drie concerten van de Talking Heads. De woorden komen uit een van hun songteksten en geven goed het gevoel van bevrijding aan dat leefde in de jaren tachtig. Tegelijk is het een verwijzing naar de hechte relatie tussen de popmuziek en de beeldende kunst uit die tijd. Catalogus De tentoonstelling is samengesteld door Gerrit Willems, conservator moderne en hedendaagse kunst van het museum en beeldend kunstenaar Han Schuil, die als gastconservator optreedt. Zij stelden ook de catalogus samen met foto’s van alle tentoongestelde werken, eigen teksten, essays van Dominic van den Boogerd en Dirk van Weelden, een interview met Bart van de Ven (Galerie The Living Room) en korte karakteristieken per kunstenaar door Monica Aerden, Esther Darley en Ton Geerts. Deelnemende kunstenaars: Philip Akkerman, Erik Andriesse, Rob Birza, Bert Boogaard, René Daniëls, Bart Domburg, Marlene Dumas, Kees de Goede, Fons Haagmans, Hans van Hoek, Henri Jacobs, Wim Izaks, Hugo Kaagman, Peter Kantelberg, Floor van Keulen, Peter Klashorst, Johan van Oord, Maarten Ploeg, Willem Sanders, Rob Scholte, Marien Schouten, Han Schuil, John van ’t Slot, Emo Verkerk.